Jaren daarna ontdekte ik het spel Dungeons&Dragons, dat ik met vrienden op zomermiddagen in het park speelde. Dit wakkerde opnieuw mijn liefde voor fantaseren en creëren aan, en zorgde ervoor dat mijn passie voor schrijven langzaam op gang kwam.

Het daadwerkelijk schrijven van verhalen begon pas in 2018. Dit waren korte, onafgemaakte beginnetjes van allerlei concepten die me die dag waren binnengeschoten (misschien herken je dit wel). Ik had nog geen flauw idee hoe ik deze ideeën moest omvormen tot een boek met een sterk begin, midden en einde. Toch genoot ik hiervan voor enkele jaren, totdat ik besloot een van deze ideeën serieus te nemen.

Ik begon tijdens mijn werk op kantoor de hele dag naar lezingen en seminars van bekende schrijvers te luisteren om al hun kennis toe te passen op mijn schrijfstijl en het verhaal, dat nu echt op gang kwam. Mijn vrouw en vrienden gooide ik dood met vragen over stukjes die ik had geschreven, over het gevoel dat ze hadden bij karakters en of het wel de goede kant op ging. Mede dankzij hun harde eerlijkheid en liefde ben ik ver gekomen.

Ik stopte met het romantiseren van het schrijfvak en ging het, ondanks de pracht van het fantaseren en bedenken, zien als keihard werken en doorbijten. Want laten we eerlijk zijn, het schrijfwerk zelf is droge koek. Maar dan is het eindelijk af en kun je terug naar die fase van creativiteit wanneer je alles opnieuw doorleest. Je maakt zinnen mooier en passender, hier en daar voeg je scènes toe die het verhaal versterken en verbeter je diepe conversaties die je personages met elkaar hebben.

En als je dan een uitgeverij hebt gevonden waar je je manuscript aan kunt toevertrouwen, en je van hen hoort dat ze gaan helpen met het waarmaken van je eerste boek, dan was de lange weg meer dan waard.